Wie dit najaar een bijzonder muzikaal avontuur wil meemaken, moet de programmaboekjes van een aantal meer bekende CC's in dit landje in de gaten houden: van Ninove tot Turnhout, van Eeklo tot Hasselt zal Het Gedrijfte Aurélia opgevoerd worden, een muzikaal logboek, waarin de overpeinzingen en hallucinaties vertaald worden van een binnenschipper die, niet gehinderd door veel zelfkennis, zichzelf ziet als de beste zanger die de wereld ooit gekend heeft. Het enige probleem daarbij is, dat hij zowat de enige is, die van deze wetenschap is doordrongen en dat de Wereld hem niet volgt.
Na een concert aan boord van zijn boot, de Auréliaferia, dat compleet de mist in gaat - om overigens begrijpelijke redenen - , resten de schipper slechts eenzaamheid en on-begrip en zet hij, lusteloos en gedesillusioneerd, zijn reis over de binnenwateren verder. Dat is het basisgegeven van deze produc-tie, waarachter de namen schuilgaan van Grote Namen als Aurélie Dorzée, Tom Theuns en Stephan Pougin.
Ik had het vroeger wel eens moeilijk met de zang van Tom Theuns, die ik overigens een schitterende muzikant vind, maar de Tom Waits-kloon die hij neerzet in Drufus Ghallagus maakt veel goed. Over Dorzée kan ik kort zijn: als violiste en zangeres kent ze nauwelijks haar gelijke. Het hele verhaal komt op plaat een beetje 'moeilijkdoenerig' over, al ben ik er nu al van overtuigd dat ik de theatervoor-stelling onder geen beding wil missen.
Dit is, met andere woorden, een echte soundtrack, bij een stuk dat wellicht elke avond op-nieuw herschreven wordt en dat precies daarom des te meer intrigerend lijkt. Gemusiceerd en gezongen wordt er op bijzonder hoog niveau, de composities (voornamelijk van de hand van Dorzée) zijn bij momenten indrukwekkend, zodat je als optelsom krijgt: een niet al te toegankelijke plaat, die echter naar meer doet verlangen en die de beloftes die ze in zich draagt, beetje bij beetje lijkt te zullen waarmaken.
Een paar jaar geleden vroegen velen zich af, wat ze moesten aanvangen met Festina Lente, het (bij ons weten) eerste project van Aurélia. Intussen heeft de tijd raad gebracht: de labeltjes 'folk', 'jazz', of 'wereldmuziek' vol-doen niet, maar hebben plaats gemaakt voor een nog niet omschreven muziekstijl, die de ingrediënten van de drie in zich draagt. Laten we 't gewoon 'levensmuziek' noemen.
MazzMusikas 078, Dani Heyvaert